Η ώρα είναι 14:03. Στις 14:30 αρχίζει το μηνιαίο meeting του group του πανεπιστημίου Ζυρίχης, στη γλυκιά αγκάλη του οποίου κάνω το διδακτορικό μου (υποτίθεται). Και όπως πάντα αυτή τη δύσκολη μέρα του μήνα, νιώθω τον ορισμό της δυσφορίας, σκεπτόμενος πως θα αντικρύσω τη σπαστική σκατόφατσα του επιβλέποντος καθηγητή μου.
Είναι ένα συναίσθημα τόσο δυνατό που με βάζει σε σκέψεις. Από την αρχή της χρονιάς, οπότε και αποδέχθηκα ότι το διδακτορικό μου θα είναι ένα διδακτορικό λίγο-πολύ της πλάκας από επιστημονικής άποψης, έχω ξεμείνει από κίνητρο. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί η εκμετάλλευση μου από το αφεντικό μου, ο οποίος με εκβίασε αναγκάζοντας με να κάνω τον άμισθο φροντιστή των προπτυχιακών φοιτητών στη Ζυρίχη. Ως αποτέλεσμα σκυλοβαριέμαι να γράψω τη μαλακία που υποτίθεται πως θα με κάνει διδάκτορα (τρομάρα μου) και κάθε σχετική δουλειά λίγων ωρών μου παίρνει μέρες ή αναβάλλεται επ αόριστον. Αυτό λοιπόν που σκέφτομαι είναι πως μάλλον θα έπρεπε να προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω αυτή την τρομερή δυσφορία που μου προκαλεί η σκέψη του να υποστώ άλλο ένα group meeting, του να δω ξανά αυτό το μισητό πρόσωπο και να ακούσω ξανά αυτή τη μισητή φωνή, για να αντλήσω κίνητρο να εντατικοποιήσω την προσπάθεια.
Αν ας πούμε έγραφα ένα κείμενο που να εξιστορεί τα βάσανα μου και το έλεγα κάθε πρωί, αντί προσευχής; Αν έκανα μια άσκηση μίσους και προσπαθούσα κάθε λεπτό της μέρας να σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να πάρω το αίμα μου πίσω από τον άνθρωπο που κατάντησε το διδακτορικό μου μια μαλακία; Θα βοηθούσε άραγε αυτό; Ή θα έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα για μένα να είμαι τσαντισμένος όλη την ημέρα;
Λες να το δοκιμάσω για καμιά βδομάδα να δω πως διάολο θα πάει; Έτσι κι αλλιώς, δεν έχω και πολλά να χάσω...
Monday, July 28, 2008
Sunday, July 27, 2008
Το φαινόμενο της αποχτήνωσης easyJet
(cross-posting από το stupidchainmails.blogspot.com, μια και εκείνο θα χρησιμοποιείται στο εξής μόνο για ηλίθια chain mails. Μεταφέρθηκαν και τα comments.)
Μέχρι πρότινος δεν έπαιρνα πτήσεις easyJet για εκτός θέματος λόγους. Τελευταία όμως έτυχε να πάρω και βρέθηκα αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το φαινόμενο αποκτήνωσης (ή αποχτήνωσης όπως θα έλεγε ο Λασκαράτος και προτιμώ να λέω κι εγώ) easyJet. Το φαινόμενο αποχτήνωσης easyJet είναι αυτό που παρατηρείται στην πύλη κατά την επιβίβαση των πτήσεων της εν λόγω εταιρίας. Εξηγώ:
Με την πρόφαση της επιτάχυνσης της διαδικασίας (εγώ πολύ ασόβαρα υποστηρίζω ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα ακόμα κοινωνικό πείραμα των σκοτεινών δυνάμεων του Σιονισμού με παρότρυνση του Ηenry Kissinger - προσεχώς περισσότερα), η easyJet έχει σταματήσει να καθορίζει τη θέση των επιβατών στο αεροπλάνο από το check in και την έχει αντικαταστήσει με έναν αγώνα δρόμου. Εν ολίγοις, ανεβαίνεις στο αεροπλάνο πιο γρήγορα από όσους μπορείς να βάλεις πίσω σου και κάθεσαι σε όποια θέση προλάβεις. Με αυτόν τον τρόπο, η easyJet σταματάει να επιβραβεύει τον επιβάτη που, θέλοντας να κάνει τη ζωή του, τη ζωή των άλλων επιβατών και τη ζωή των εργαζομένων που θα τον εξυπηρετήσουν πιο εύκολη, φτάνει στο αεροδρόμιο μια ώρα αρχίτερα. Αντ' αυτού επιβραβεύει τον τραμπούκο με τη μεγαλύτερη ικανότητα να πλασάρεται πιο μπροστά από τους άλλους στις ουρές.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να σχηματίζεται μια ουρά απο επιβάτες μπροστά από την πύλη επιβίβασης ήδη μια ώρα πριν την ώρα αναχώρησης. Αυτή η ουρά είναι βέβαια εντελώς ακανόνιστη - ο ένας επιβάτης είναι δίπλα στον άλλον και δεν τηρείται καμια πραγματική σειρά προτεραιότητας επί της ουσίας. Αντιθέτως παίζεται το γνωστό σε όλους μας παιχνίδι: Ο κάθε χριστιανός καταφεύγει σε μια στρατηγική με την οποία ελπίζει να πηδήξει όσο το δυνατόν περισσότερους από τους πλησίον του. Αυτή άλλοτε περιλαμβάνει γλειώδη, παρακαλετά βλέματα με μισοκακόμοιρο ύφος, άλλοτε προσποίηση άγνοιας της ύπαρξης του άλλου, άλλοτε απροκάλυπτη απόπειρα να τον υποσκελίσει δια της κατάλληλης τοποθέτησης του σώματος. Βρισιές και μουρμουρίσματα ανάμεσα από τα δόντια, δολοφονικά βλέματα και κατάρες δίνουν και παίρνουν. Στη δε περίπτωση που η μετάβαση των επιβατών στο αεροπλάνο δεν γίνεται με φυσούνα αλλα με λεωφορείο, πολλοί κατά την έξοδο χάνουν κάθε υπόλειμμα αξιοπρέπειας και τρέχουν με αγωνία να φτάσουν πρώτοι στη σκάλα. Και αυτό είναι το φαινόμενο αποχτήνωσης easyJet.
Παρεμπιπτόντως, κατά τη διαδικασία της κράτησης έχεις την "ευκαιρία" να επιλέξεις να πληρώσεις παραπάνω προκειμένου να ενταχθείς στο group A, δηλαδή τους προνομιούχους που με τον παρά τους φροντίζουν να μην χρειάζεται να παίξουν μπουνιές για μια θέση στο παράθυρο μια και επιβιβάζονται πρώτοι. Διευκρινίζεται ότι το φαινόμενο της αποκτήνωσης easyJet δεν αφορά αυτή την προνομιούχο κάστα. Αφορά μόνο την πλέμπα, το πλήθος αυτών που τσιγκουνεύονται (ή δεν έχουν) τα λεφτά να μπουν στο group A, αλλά δεν είναι το ίδιο φειδωλοί όταν πρόκειται για το ξόδεμα της αξιοπρέπειας τους, οπότε δέχονται ευχαρίστως να συμμετάσχουν στο "πατείς με, πατώ σε" του group B.
Μια επιβίβαση easyJet είναι λοιπόν παράλληλα και μια διαδικασία κατηγοριοποίησης των επιβατών ανάλογα με τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν. Υπάρχουν αυτοί οι οποίοι αγόραζουν την αξιοπρέπεια τους με λεφτά (είπε κανείς πως δεν γίνεται;), το group A. Μετά είναι αυτοί οι οποίοι θα σεβαστούν τον εαυτό τους με ενδεχόμενο τίμημα να πάνε στον προορισμό τους καθισμένοι σε μια λίγο πιο άβολη θέση, το group B1 ας πούμε. Και τέλος υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι ξεπουλάνε την αξιοπρέπεια τους για μια θέση της αρεσκείας τους, στήνονται μια ώρα πριν στην ουρά και πλακώνονται να ανέβουν πρώτοι, το πλειοψηφικό group B2. Για αυτό το τελευταίο group έχω να πω οτί εκτός από αναξιοπρεπείς είναι και ηλίθιοι. Αφ' ενός διότι δυο-τρεις ώρες σε μια μη ιδανική θέση αεροπλάνου είναι οπωσδήποτε προτιμότερες από μια ώρα ορθοστασίας στην πύλη. Αφ' ετέρου διότι στην πράξη αποδεικνύεται πως όταν επιβιβάζεσαι τελευταίος στο λεωφορείο που σε μεταφέρει στο αεροπλάνο έχεις εξασφαλισμένη μια θέση κοντά στην πόρτα του και κατά συνέπεια τη γρήγορη έξοδο προς τη σκάλα του αεροπλάνου. Αλλά αυτά είναι αρκετά δυσνόητα για το group B2.
Απευθύνω έκκληση στους έστω και στοιχειωδώς νοήμονες πελάτες της easyJet - είμαι ένας από εσάς, οπότε ξέρω ότι υπάρχετε: Αν είναι σημαντικό για σας να μήν κάθεστε στη μέση της τριάδας των θέσεων, τότε κινηθείτε προς το πίσω μέρος του αεροπλάνου. Οι ηλίθιοι του B2 ξέρουν πως η αποβίβαση είναι πολύ πιθανό να γίνει από μπροστά και βιάζονται να κατεβούν όσο και να ανεβούν γιατί δεν είναι σε θέση να σκεφτούν πως έτσι κι αλλιώς θα περιμένουν για την παραλαβή των αποσκευών. Για αυτό το λόγο, οι δυο τρεις τελευταίες σειρές καθισμάτων είναι συνήθως άδειες. Εκμεταλλευτείτε το λοιπόν και μην αφήνετε την easyJet να σας υποβιβάζει σε ζώα.
Μέχρι πρότινος δεν έπαιρνα πτήσεις easyJet για εκτός θέματος λόγους. Τελευταία όμως έτυχε να πάρω και βρέθηκα αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το φαινόμενο αποκτήνωσης (ή αποχτήνωσης όπως θα έλεγε ο Λασκαράτος και προτιμώ να λέω κι εγώ) easyJet. Το φαινόμενο αποχτήνωσης easyJet είναι αυτό που παρατηρείται στην πύλη κατά την επιβίβαση των πτήσεων της εν λόγω εταιρίας. Εξηγώ:
Με την πρόφαση της επιτάχυνσης της διαδικασίας (εγώ πολύ ασόβαρα υποστηρίζω ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα ακόμα κοινωνικό πείραμα των σκοτεινών δυνάμεων του Σιονισμού με παρότρυνση του Ηenry Kissinger - προσεχώς περισσότερα), η easyJet έχει σταματήσει να καθορίζει τη θέση των επιβατών στο αεροπλάνο από το check in και την έχει αντικαταστήσει με έναν αγώνα δρόμου. Εν ολίγοις, ανεβαίνεις στο αεροπλάνο πιο γρήγορα από όσους μπορείς να βάλεις πίσω σου και κάθεσαι σε όποια θέση προλάβεις. Με αυτόν τον τρόπο, η easyJet σταματάει να επιβραβεύει τον επιβάτη που, θέλοντας να κάνει τη ζωή του, τη ζωή των άλλων επιβατών και τη ζωή των εργαζομένων που θα τον εξυπηρετήσουν πιο εύκολη, φτάνει στο αεροδρόμιο μια ώρα αρχίτερα. Αντ' αυτού επιβραβεύει τον τραμπούκο με τη μεγαλύτερη ικανότητα να πλασάρεται πιο μπροστά από τους άλλους στις ουρές.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να σχηματίζεται μια ουρά απο επιβάτες μπροστά από την πύλη επιβίβασης ήδη μια ώρα πριν την ώρα αναχώρησης. Αυτή η ουρά είναι βέβαια εντελώς ακανόνιστη - ο ένας επιβάτης είναι δίπλα στον άλλον και δεν τηρείται καμια πραγματική σειρά προτεραιότητας επί της ουσίας. Αντιθέτως παίζεται το γνωστό σε όλους μας παιχνίδι: Ο κάθε χριστιανός καταφεύγει σε μια στρατηγική με την οποία ελπίζει να πηδήξει όσο το δυνατόν περισσότερους από τους πλησίον του. Αυτή άλλοτε περιλαμβάνει γλειώδη, παρακαλετά βλέματα με μισοκακόμοιρο ύφος, άλλοτε προσποίηση άγνοιας της ύπαρξης του άλλου, άλλοτε απροκάλυπτη απόπειρα να τον υποσκελίσει δια της κατάλληλης τοποθέτησης του σώματος. Βρισιές και μουρμουρίσματα ανάμεσα από τα δόντια, δολοφονικά βλέματα και κατάρες δίνουν και παίρνουν. Στη δε περίπτωση που η μετάβαση των επιβατών στο αεροπλάνο δεν γίνεται με φυσούνα αλλα με λεωφορείο, πολλοί κατά την έξοδο χάνουν κάθε υπόλειμμα αξιοπρέπειας και τρέχουν με αγωνία να φτάσουν πρώτοι στη σκάλα. Και αυτό είναι το φαινόμενο αποχτήνωσης easyJet.
Παρεμπιπτόντως, κατά τη διαδικασία της κράτησης έχεις την "ευκαιρία" να επιλέξεις να πληρώσεις παραπάνω προκειμένου να ενταχθείς στο group A, δηλαδή τους προνομιούχους που με τον παρά τους φροντίζουν να μην χρειάζεται να παίξουν μπουνιές για μια θέση στο παράθυρο μια και επιβιβάζονται πρώτοι. Διευκρινίζεται ότι το φαινόμενο της αποκτήνωσης easyJet δεν αφορά αυτή την προνομιούχο κάστα. Αφορά μόνο την πλέμπα, το πλήθος αυτών που τσιγκουνεύονται (ή δεν έχουν) τα λεφτά να μπουν στο group A, αλλά δεν είναι το ίδιο φειδωλοί όταν πρόκειται για το ξόδεμα της αξιοπρέπειας τους, οπότε δέχονται ευχαρίστως να συμμετάσχουν στο "πατείς με, πατώ σε" του group B.
Μια επιβίβαση easyJet είναι λοιπόν παράλληλα και μια διαδικασία κατηγοριοποίησης των επιβατών ανάλογα με τη συμπεριφορά που επιδεικνύουν. Υπάρχουν αυτοί οι οποίοι αγόραζουν την αξιοπρέπεια τους με λεφτά (είπε κανείς πως δεν γίνεται;), το group A. Μετά είναι αυτοί οι οποίοι θα σεβαστούν τον εαυτό τους με ενδεχόμενο τίμημα να πάνε στον προορισμό τους καθισμένοι σε μια λίγο πιο άβολη θέση, το group B1 ας πούμε. Και τέλος υπάρχουν και αυτοί οι οποίοι ξεπουλάνε την αξιοπρέπεια τους για μια θέση της αρεσκείας τους, στήνονται μια ώρα πριν στην ουρά και πλακώνονται να ανέβουν πρώτοι, το πλειοψηφικό group B2. Για αυτό το τελευταίο group έχω να πω οτί εκτός από αναξιοπρεπείς είναι και ηλίθιοι. Αφ' ενός διότι δυο-τρεις ώρες σε μια μη ιδανική θέση αεροπλάνου είναι οπωσδήποτε προτιμότερες από μια ώρα ορθοστασίας στην πύλη. Αφ' ετέρου διότι στην πράξη αποδεικνύεται πως όταν επιβιβάζεσαι τελευταίος στο λεωφορείο που σε μεταφέρει στο αεροπλάνο έχεις εξασφαλισμένη μια θέση κοντά στην πόρτα του και κατά συνέπεια τη γρήγορη έξοδο προς τη σκάλα του αεροπλάνου. Αλλά αυτά είναι αρκετά δυσνόητα για το group B2.
Απευθύνω έκκληση στους έστω και στοιχειωδώς νοήμονες πελάτες της easyJet - είμαι ένας από εσάς, οπότε ξέρω ότι υπάρχετε: Αν είναι σημαντικό για σας να μήν κάθεστε στη μέση της τριάδας των θέσεων, τότε κινηθείτε προς το πίσω μέρος του αεροπλάνου. Οι ηλίθιοι του B2 ξέρουν πως η αποβίβαση είναι πολύ πιθανό να γίνει από μπροστά και βιάζονται να κατεβούν όσο και να ανεβούν γιατί δεν είναι σε θέση να σκεφτούν πως έτσι κι αλλιώς θα περιμένουν για την παραλαβή των αποσκευών. Για αυτό το λόγο, οι δυο τρεις τελευταίες σειρές καθισμάτων είναι συνήθως άδειες. Εκμεταλλευτείτε το λοιπόν και μην αφήνετε την easyJet να σας υποβιβάζει σε ζώα.
Subscribe to:
Posts (Atom)
