Εγώ τότε ήμουν δώδεκα-δεκατριών χρονών, ήξερα το Ρακιντζή και δεν ήξερα το Gillan. Μεγαλώνοντας, έμαθα το Gillan και ξέχασα το Ρακιντζή. Και να που, δεκαέξι χρόνια μετά, σερφάροντας στο youtube, έπεσα τυχαία πάνω σε αυτό το διαμάντι, καρπό της τόσο σημαντικής αυτής καλλιτεχνικής (και όχι μόνο, όπως αποδεικνύεται από το video) συνεύρεσης:
Τί συγκλονιστική αποκάλυψη! Όχι μόνο αγνοούσα ότι υπήρχε video για αυτό το τραγούδι, αλλά ούτε καν υποψιαζόμουν ότι το κοσμούσε με την παρουσία της και η Βάνα Μπάρμπα (η οποία πραγματικά ήταν τότε για να σου τρέχουν τα σάλια). Αλλά αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το πραγματικά προοδευτικό μήνυμα που θέλησαν να περάσουν οι καλλιτέχνες. Αρχικά λοιπόν βλέπουμε τη λαχταριστή Βάνα να περιφέρεται στο νησί υπό το λιγούρικο βλέμμα του χαριτωμένου κατά τα άλλα Μιχάλη. Μετά χώνεται σφήνα ο λάγνος Ian με ανοιχτή πουκαμισιά και new age χαϊμαλί, ο οποίος λέει ορθά-κοφτά τον κακομοίρη κιθαρίστα πως "The woman's mine" και να του κοπεί η όρεξη. Γρήγορα όμως και οι δυο τους αντιλαμβάνονται πως το γκομενάκι φαίνεται να έχει πολύ περισσότερη διάθεση να ασχοληθεί με τον εαυτό του, παρά με οποιονδήποτε από τους δυο τους. Αποφασίζουν λοιπόν και αυτοί να ασχοληθούν ο ένας με τον άλλον. H απόφαση συνοδεύεται από τον λυτρωτικό στίχο "Let's get away, away from this nightmare, give me your hand and I'll make you strong" και μια θερμή χειραψία των δύο ανδρών. Ακολουθεί αντικριστός χωρός νταχτιρντί, ενώ η Βάνα κλαίει με μαύρο δάκρυ που έμεινε μπουκάλα. Μιλάμε, πολύ μπροστά.
Αξιόλογη κατάθεση αισθητικής άποψης αποτελεί η εμφάνιση του Μιχάλη Ρακιντζή με αμφίεση βέλγου ντετέκτιβ του μεσοπολέμου εκεί γύρω στο 2'35". Σαφέστατο και καυστικότατο και το υπονοούμενο του 3'37" με τη Βάνα Μπάρμπα ως Richie Blackmore, να μας κοιτάει με νόημα από το πλευρό του Ian, ο οποίος αδιαφορεί επιδεικτικά.
Μπράβο στο Μιχάλη, μπράβο και στον Ian. Ένα πραγματικό αριστούργημα...
