Το κωλοχώρι, το συνεργείο και οι διορθώσεις - μια ανάρτηση βαρεμάρας

14:15. Είμαι σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων στο γαλλικό κωλοχώρι ονόματι Gex και γράφω σε ένα τσαλακωμένο τεφτέρι που έτυχε να έχω μαζί μου. Ξεφυλλίζοντας το τώρα, βλέπω πως κάτι φεγγάρια το χρησιμοποιούσα ως logbook για το διδακτορικό (θεέ μου, με τί μαλακίες με βάζανε και ασχολιόμουν τότε...), μέτα για διάφορες πρόχειρες σημειώσεις και to do lists (από αυτές που τις γράφεις πρώτα στο τεφτέρι και μετά στα τέτοια σου) και τώρα τελευταία έχω γράψει κάτι σκόρπιες παραγράφους για τη "διατριβή" μου, όπως και μια πρόχειρη, πρώτη περιγραφή της αποχτήνωσης (μάλλον μέσα στο αεροπλάνο και με αναταράξεις, αν κρίνω από τα γράμματα).

Ήταν να έρθω το πρωί αλλά χθες το βράδυ δούλευα ως αργά, οπότε ξύπνησα κατά τις 11 και χαιρέτα μου τον πλάτανο. Όταν τελικά ήρθα (κατά τις 12:30) βρήκα το συνεργείο κλειστό - είχανε πάει για μεσημεριανό όλοι. Τελικά, μια ώρα αργότερα εμφανίστηκε το αφεντικό και μου άνοιξε να μπω εξηγώντας μου ότι ξαναπιάνουν δουλειά στις 14:00, πράγμα που σημαίνει πως δεν ξεμπερδεύω από δω πρίν τις 15:30, με την καμία. Ευτυχώς, είχα προνοήσει και κουβάλησα μαζί μου τις διορθώσεις του Χ και του Μ σε δυο κεφάλαια που έχω τελειώσει, τις οποίες μου έχουν δώσει κάνα εξάμηνο τώρα και δεν τις έχω πραγματοποιήσει γιατι θα πάρουν πολλή ώρα και δεν έχω (και καλά) / βαριέμαι / δεν καταλαβαίνω τι διάολο μου'χει γράψει εδώ μωρέ.

Το κακό είναι που τελικά οι διορθώσεις μου πήρανε σκάρτη μιάμιση ώρα και τώρα κάθομαι και δεν έχω τί να κάνω. Τελικά τις είχα σεβαστεί υπερβολικά, που είπε και ο Κακιούσης για τους Αμερικάνους. Λες να έχω κάνει το ίδιο και για όλο το εγχείρημα της συγγραφής του διδακτορικού και να μην το γράφω τζάμπα τόσους μήνες;

ΥΓ. Ο καφές του μηχανήματος του συνεργείου είναι συγκρίσιμος με αυτόν του κυλικείου του φυσικού Αθήνας. Χρειάστηκε να περάσουν 5 χρόνια για να ξαναγευτώ τέτοιο νεροζούμι.