Το ηθικό πλεονέκτημα των Πασόκων

Χρωστάω μια εξήγηση. Είχα πεί εδώ:

Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ έχει ένα κάποιο πλεονέκτημα έναντι της ΝΔ: Τις ηθικές πεποιθήσεις των κατεξοχήν οπαδών του, οι οποίες θίγονται από ορισμένες κρατικές πρακτικές που αφήνουν τους οπαδούς της ΝΔ από αδιάφορους έως και μυστικά ικανοποιημένους (περισσότερα για αυτό το θέμα προσεχώς).

Εξηγούμαι λοιπόν.

Χωρίς να αναφερθώ στα ιστορικά εγκλήματα της δεξιάς σε αυτή τη χώρα, τα οποία, καλώς ή κακώς φαίνονται να μην ενδιαφέρουν και πολύ σήμερα, θα πω με πάσα βεβαιότητα το εξής για τη σημερινή εποχή: Στη συνείδηση του ιδεολόγου Νεοδημοκράτη (στο εξής δεξιός), οι πολίτες είναι ή διατεθειμένοι να ξεβρακωθούν στην αστυνομία ή ύποπτοι. Οι δε διαδηλωτές, κατεβαίνοντας στη διαδήλωση έχουν ήδη διαπράξει κάποιου είδους ηθικό (αν όχι νομικό) αδίκημα, οπότε ό,τι τους συμβεί από εκεί και πέρα είναι δική τους ευθύνη. Έτσι, σε κάθε αντιπαράθεση που μπορεί να έχει διαδηλωτής με αστυνομικό, ο αστυνομικός λέει αλήθεια και ο διαδηλωτής ψέματα. Ο δε συλληφθείς είναι σαν να καταδικάστηκε.

Συχνά, ο δεξιός δεν παραδέχεται πως αυτή είναι η γνώμη του, αλλά αρκεί να τον στριμώξεις λίγο σε μια συζήτηση, για να ξεβρακωθεί μπροστά σου, σαν να ήσουν κι εσύ αστυνομικός! Κι έτσι το πράγμα γίνεται τόσο προφανές, που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Να ένα τυπικό παράδειγμα.

Ο fvasileiou γράφει ένα σπαραξικάρδιο κείμενο στο οποίο παρεμπιπτόντως χαρακτηρίζει τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου μεμονωμένο γεγονός και τους δολοφονημένους από αστυνομικούς παιδιά που διασκεδάζουν. Ο στόχος του ύφους είναι να δημιουργήσει την αίσθηση πως οι αστυνομικοί είναι φτωχοί, αδικημένοι εργαζόμενοι (σίγουρα δεν είναι πλούσιοι) και όσοι έρχονται σε αντιπαράθεση μαζί τους καλοταϊσμένοι χαραμοφάηδες. Αισθάνομαι την υποχρέωση να σημειώσω τουλάχιστον πως οι καταχρήσεις εξουσίας δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα αλλά καλλιεργούνται από τη συστηματική ανοχή της πολιτείας, οπότε του στέλνω ένα link. Στην αρχή κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και με ρωτάει αν πρέπει να τιμωρούμε τους αστυνομικούς προκαταβολικά, «όπως ο Χότζας τα παιδιά του». Όταν όμως του επισημαίνω πως οι αστυνομικοί πέφτουν στα μαλακά ακόμα και όταν είναι ένοχοι πέραν πάσης αμφιβολίας και αναφέρω τη χαρακτηριστική περίπτωση του Αυγουστίνου Δημητρίου, δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει το κορόιδο. Προσπαθεί λοιπόν να μικρύνει το έγκλημα συκοφαντώντας το θύμα, πως δήθεν πέταγε μολότοφ. Στο ότι ούτε καν οι ένοχοι δεν κατηγόρησαν το Δημητρίου για τέτοιο πράγμα ανταπαντάει πως το ότι πέταγε μολότοφ συνάγεται λογικά από το ότι τον δείρανε...

Η περίπτωση θυμίζει την παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης για να φύγει ο νοικοκύρης», μόνο που εδώ δεν τόλμησε ούτε ο κλέφτης, οπότε φωνάζει ο κλεπταποδόχος. Κι όμως, όσο εξωφρενική και να είναι αυτή η συμπεριφορά, ούτε ο fvasileiou είναι «μεμονωμένος» - απλώς έχει περισσότερο από το σύνηθες θράσος. Στην πραγματικότητα κάπως έτσι σκέφτονται οι περισσότεροι «νομιμόφρονες» δεξιοί. Δικαιολογούν οτιδήποτε με τη λογική του «τί δουλειά είχε εκεί», μια και όλοι ξέρουμε πως τα καλά παιδιά «κοιτάνε τα μαθήματά τους» (σας θυμίζει τίποτα;) και όταν γίνονται επεισόδια κλειδαμπαρώνονται στα σπιτάκια τους και βάζουν την καρέκλα στο πόμολο να κρατάει κόντρα στην περίπτωση επιδρομής.

Οι ιδεολόγοι Πασόκοι δεν είναι έτσι, γιατί είναι κατά κανόνα πρώην αριστεροί και, αν είναι αρκετά μεγάλοι στην ηλικία, μπορεί να έχουν φάει και ξύλο. Επειδή τους ξέρω, πιστεύω πως, αν μη τί άλλο, σε μια τέτοια περίπτωση θα τηρήσουν τα προσχήματα. Κι αν δεν τα τηρήσουν, μπορείς τουλάχιστον να τους κάνεις να κοκκινήσουν που δεν τα τήρησαν. Αυτό είναι το ηθικό πλεονέκτημα των Πασόκων και δεν είναι αμελητέο.

-

ΥΓ: Κάποιος φίλος μου είπε πως δεν του άρεσε που σχολιάζω το fvasileiou στα μουλωχτά. Επειδή και άλλοι μπορεί να έχουν κάνει την παρατήρηση, πρέπει να πω πως ενημέρωσα από την αρχή τον fvasileiou με email για την ανάρτησή μου, ώστε, αν θέλει, να αντιδράσει. Δεν θέλησε.