Το ένα κακό γεννάει το άλλο (ή η τρομοκρατία ως moderating influence)

Ανοίγεις το feed reader να διαβάσεις τις ειδήσεις και βλέπεις αυτό:

«Παραδόθηκαν στον 9ο τακτικό ανακριτή Φ.Βλάχο τα αποτελέσματα της βλητικής αυτοψίας για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου στα Εξάρχεια.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η σφαίρα που βγήκε από το όπλο του ειδικού φρουρού χτύπησε στην τσιμεντένια μπάλα περίφραξης, προτού βρει τον 16χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Στη σφαίρα εντοπίστηκαν στοιχεία από τα οικοδομικά υλικά της μπάλας, ενώ η παραμόρφωσή της παραπέμπει σε πρόσκρουση στο σχήμα της τσιμεντένιας μπάλας με το πλαινό τμήμα της. Αντίστροφα μεταλλικά στοιχεία της βολίδας φαίνεται ότι εντοπίστηκαν στην επιφάνεια πρόσκρουσης.»

Και με τις ελάχιστες, τις τελευταίες ελπίδες σου για δικαιοσύνη διαλυμένες, προχωράς παρακάτω και πέφτεις στην προκήρυξη του «Επαναστατικού Αγώνα», η οποία αναφέρει για τον αστυνομικό:

«Είμαστε βέβαιοι ότι τελικά θα είναι μικρής χρονικής διάρκειας η παραμονή του στη φυλακή. Τον περιμένουμε σύντομα κοντά μας...»

Και δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς, δεν μπορείς, γιατί δεν σου αφήνουν άλλη επιλογή:

Αφού το ένα κακό είναι αναγκαίο και προφανώς η κατάσταση του ανίατη, μήπως τελικά πρέπει να αισθάνεσαι ανακούφιση, που τουλάχιστον υπάρχει και το άλλο;