Λοιπόν, σπάω τη σιωπή μου διότι διάβασα ένα καταπληκτικό άρθρο στην Καθημερινή, που το έχει γράψει η Λίνα Γιανναρου και να'το. Ο πλούτος των προβληματισμών που περιέχονται στο άρθρο είναι τεράστιος και δεν προλαβαίνω να το σχολιάσω εκτενώς (ίσως και να μην είμαι άξιος) αλλά τα δύο ανεκτίμητα highlights που ήθελα οπωσδήποτε να μοιραστώ μαζί σας είναι:
α) Ο χαρακτηρισμός αυτών που αναθέτουν τη βόλτα του σκύλου σε οικιακή βοηθό από τις Φιλιππίνες ή την ανατολική Ευρώπη ως φιλόζωων δια αντιπροσώπου. Το ότι - σύμφωνα με το άρθρο - στις ίδιες γυναίκες έχει ανατεθεί η φροντίδα των παιδιών ακριβώς όπως των σκυλιών θα ήταν άδικο να προσδώσει κάποιον χαρακτηρισμό στους ίδιους ανθρώπους γιατί αυτή μάλλον δεν είναι εξίσου σημαντική δουλειά. Ή μπορεί να είναι εκτός θέματος, δεν ξέρω.
β) Το «και δεν ξέρω εάν είμαι εγώ ή εάν πράγματι υπάρχει κάτι εντελώς στρεβλό στην εικόνα της φιλοζωίας δι’ αντιπροσώπου». Άι ντοντ νόου ιφ ιτς γιού ρε Λίνα το στρεβλό, αλλά κάτι στρεβλό υπάρχει σίγουρα.
α) Ο χαρακτηρισμός αυτών που αναθέτουν τη βόλτα του σκύλου σε οικιακή βοηθό από τις Φιλιππίνες ή την ανατολική Ευρώπη ως φιλόζωων δια αντιπροσώπου. Το ότι - σύμφωνα με το άρθρο - στις ίδιες γυναίκες έχει ανατεθεί η φροντίδα των παιδιών ακριβώς όπως των σκυλιών θα ήταν άδικο να προσδώσει κάποιον χαρακτηρισμό στους ίδιους ανθρώπους γιατί αυτή μάλλον δεν είναι εξίσου σημαντική δουλειά. Ή μπορεί να είναι εκτός θέματος, δεν ξέρω.
β) Το «και δεν ξέρω εάν είμαι εγώ ή εάν πράγματι υπάρχει κάτι εντελώς στρεβλό στην εικόνα της φιλοζωίας δι’ αντιπροσώπου». Άι ντοντ νόου ιφ ιτς γιού ρε Λίνα το στρεβλό, αλλά κάτι στρεβλό υπάρχει σίγουρα.
2 comments:
λολ
(Πάντως, να'ταν αυτό το μεγαλύτερο φάουλ της Καθημερινής θα την είχαμε βγάλει όλοι καθαροί...)
Αμήν!
Post a Comment