Mainstream αθεΐα

Σύμφωνα με αυτό το άρθρο , η British Humanist Association (BHA) αποφάσισε να αναρτήσει στο εξωτερικό λεωφορείων του Λονδίνου το μήνυμα "Πιθανότατα δεν υπάρχει θεός. Τώρα σταμάτα να ανησυχείς και απόλαυσε τη ζωή σου". Ο - ομολογουμένως συμπαθής - μαϊντανός της αθεΐας Richard Dawkins υποστηρίζει το εγχείρημα και οικονομικά: καμιά σαρανταριά χιλιάδες λίρες μαζεύτηκαν για αυτό το σκοπό.

Κατ' αρχάς, δράττομαι της ευκαιρίας να αποκηρύξω την καπηλεία του όρου "άθεος" από αυτούς που είναι σίγουροι πως δεν υπάρχει θεός. Είναι της μόδας ο διαχωρισμός μεταξύ του "άθεου", που δήθεν είναι βέβαιος για τη μη ύπαρξη του θεού, και του "αγνωστικιστή", που δήθεν δηλώνει ότι δεν ξέρει αν υπάρχει θεός και άρα δεν πιστεύει. Χωρίς να το έχω ψάξει ή να ισχυρίζομαι πως έχω τις φιλολογικές γνώσεις να το κάνω, είμαι σίγουρος πως αυτός ο διαχωρισμός είναι εισαγώμενος και τον απορρίπτω μετά βδελυγμίας. Το στερητικό α δηλώνει πάντα την απουσία και στη συγκεκριμένη περίπτωση την απουσία της πεποίθησης ότι ο θεός υπάρχει. Η βεβαιότητα της ανυπαρξίας αφορά ένα υποσύνολο των άθεων, για αυτό να βρείτε άλλη λέξη για να περιγράψετε τις θρησκευτικές σας πεποιθήσεις ρε! Πάει αυτό.

Αν και άθεος, δεν ενθουσιάζομαι με τέτοιες κινήσεις και τις θεωρώ κάπως αφελείς. Σύμφωνα με το άρθρο του bbc και τον ΜyBallsAreMoving που μου το έστειλε, ο στόχος της "διαφήμισης" είναι να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν. Εγώ νομίζω πως το μόνο αποτέλεσμα που θα έχει μια mainstream διαφήμιση της αθεΐας είναι να συσπειρώσει τους απανταχού πιστούς εναντίον της.

Πρώτος και κύριος λόγος είναι ότι όλοι το έχουν σκεφτεί το θέμα και έχουν αναρωτηθεί σχετικά από μόνοι τους. Κανένας δεν έχει ανάγκη να δει το σλόγκαν στο λεωφορείο για να το σκεφτεί, εκτός αν ανήκει σε αυτούς που δεν έχουν ελπίδα ούτως ή άλλως και καλύτερα να μην το σκέφτονται.

Αλλά και άσχετα από αυτό, νομίζω πως η κεντρική ιδέα πίσω από τη mainstream διαφήμιση είναι η πλύση εγκεφάλου διά της επανάληψης. Όταν πχ κολλάς μια γκόμενα στο πλάι του λεωφορείου και γράφεις δίπλα το Χ ποτό προσπαθείς να κάνεις κάποιο κορόιδο να συνδέσει το ποτό με τη γκόμενα μετά τη νιοστή φορά που θα τη δει. Μια επαναλαμβανόμενη εικόνα ή μια επαναλαμβανόμενη φράση μπορεί να έχει αυτό το αποτέλεσμα και μόνο - μέχρι εκεί πάει η μέθοδος. Το να προσπαθείς να προκαλέσεις τη σκέψη κάποιου λέγοντας ή δείχνοντας του το ίδιο και το ίδιο είναι σαν να προσπαθείς να ανάψεις φιτίλι με πυροσβεστήρα.

Για αυτό καλύτερα να το αφήσουνε. Δεν ξυπνάς τον κόσμο με σλόγκαν στα λεωφορεία. Ο πιο φιλικός θα χαμογελάσει και θα το ξεχάσει σε πέντε λεπτά, ο πιο εχθρικός θα πει ότι σκοτεινά, σατανικά κέντρα χρηματοδοτούν τη διαφημιστική εκστρατεία απομάκρυνσης του κοσμάκη από το Χριστό... Αντί για το λεωφορείο, γράψε τον αιρετικό σου προβληματισμό εκεί που ανήκει: στον τοίχο. Στο φυσικό του χώρο έχει περισσότερη αμεσότητα, ειλικρίνεια και τελικά ισχύ. Ή στο φινάλε φινάλε, αν πρέπει οπωσδήποτε να τον κολλήσεις στο λεωφορείο, τουλάχιστον φρόντισε να μη λείπει και η γκόμενα προς τέρψην των οφθαλμών.

Πώς φαίνεται το καθίκι...

Ήμουν πάντα της άποψης ότι μπορείς να καταλάβεις πολλά πράγματα για τους ανθρώπους από τη φάτσα τους και μόνο. Αυτό δεν γίνεται με κάποιον υπερφυσικό, new age τρόπο, ούτε με τις τεχνικές των τσαρλατάνων "φυσιογνωμιστών", ούτε ακούγοντας τη φωνή της καρδιάς σου και τέτοια γραφικά. Γίνεται με βάση την εμπειρία που καθένας αποκτά γνωρίζοντας ανθρώπους διαφόρων τύπων και συνδέοντας ασυνείδητα τα χαρακτηριστικά της έκφρασης τους με τις προθέσεις τους, όπως αυτές διαπιστώνονται αργά ή γρήγορα.

Δείτε για παράδειγμα αυτή τη σκατόφατσα:


Όποιος έχει δει τη μούρη του ηγούμενου Εφραίμ και δεν κατάλαβε αμέσως για τί καθίκι πρόκειται δεν πρέπει να έχει περπατήσει στη ζωή του ούτε μέχρι το δίπλα τετράγωνο...